نفرت

دیروز داشتم از محله قدیمیمون رد می شدم. یه خانم مسنی از روبروم رد شد. به نظرم آشنا اومد. یه کم فکر کردم، فهمیدم کیه!

این زن منو یاد خاطرات ده، دوازده سال پیش انداخت. اون وقتی که من حدوداً 8،9 ساله بودمو تابستونا می رفتم شیر می گرفتم. اونموقع اینطوری بود که همه زودتر می یومدن زنبیل می ذاشتن و می رفتن، وقتی که ماشین حمل شیر می یومد همه می یومدنو سر نوبتشون می ایستادن. ولی این پیرزن هر وقتم که می یومد می رفت زنبیلشو می ذاشت اول صف!! اصلاً هم اهمیت نمی داد به مردم و اعتراضشون. تازه برای فک و فامیلشم زنبیل می ذاشت، اونم اول صف!!! انگاری که اول صف تو قبالشه! خلاصه درد سرتون ندم که من هر چی هم زودتر می رفتمو سبدو می ذاشتم بازم این زن می یومدو زنبیلشو می ذاشت اول صف. منم که زورم بهش نمی رسید. خیلی هم که اعتراض می کردم همش یه اعتراض کوچک بود که ایشون اصلاً به روی مبارک خودشون نمی آوردند! خلاصه دیگه یه روز خیلی عصبانی بودم(همیشه هم این ناراحتی و عصبانیتمو می یومدم تو خونه خالی می کردم، آخه فقط زورم به مامانم می رسید!!) دیگه به مامانم گفتن امروز می رم حال این پیرزنو می گیرمو ادبش می کنم!!! که حق مردمو ضایع نکنه. خلاصه زودترش از هر روز رفتم که نفر اول باشم. انگاری اون حس ششمش خبر دار شده بود که من برای دعوا قراره برم، اون روز نفر دوم ایستاد و هیچی نگفت.  ولی الان که فکر می کنم یادم نمی یاد که تونستم ادبش کنم برای روزهای دیگه یا نه. شایدم اون روزا دیگه آخرهای تابستون بوده و من دیگه برای شیر گرفتن نمی رفتم سر سوپر.

ولی خلاصه با دیدن این پیرزن تمام نفرتهای دوره بچگی من زنده شد!

امروز به مامانم قضیه دیدن اون زنو گفتم.مامانم یادش بود. 

گفتم من اگه از هر کسی که حقمو ضایع کرده باشه بگذرم، از این زن نمی تونم بگذرم بد جوری کینه اش به دلم مونده. این زن باید اون دنیا تقاص پس بده!