در جا زدن

همیشه از اینکه یه روزی ببینم که پیشرفتم متوقف شده می ترسیدم همیشه از در جا زدن می ترسیدم. دوست داشتم اولین بار به اون چیزی که می خوام برسم. خیلی کم صبرم. امروز به خودم اومدم دیدم، ۲ ساله دارم در جا می زنم، ۲ سال همه زندگیمو تعطیل کردم برای قبولی تو کنکور کاردانی به کارشناسی. حالا نه اینکه فکر کنین خودمو کشتم این دو سال از بس درس خوندما، نه، فقط این دو سال از نظر ذهنی خیلی درگیر این موضوع بودم. جمعه پیش امتحان علمی کاربردی بود، بی انصافا اینقدر این زبانش سخت بود که هیچی نزدم، یعنی نتونستم بزنم. بقیشم تعریف انچنانی نداشت. امیدم به تکمیل ظرفیت دانشگاه آزاده، اینام که انگاری خوابشون برده! نمی دونم کی می خوان این فرما رو بزنن تو روزنامه.