دندون و دندونپزشکی

چند سالی می شد که کارم به دندون پزشکی نکشیده بود، البته اینو بگم که با وجود اینکه دندونپزشکی آمپول هم داره(آخه من از آمپول زدن می ترسم!فکر کنم به خاطر اینه که تو بچگی منو از آمپول ترسوندن و فکر می کنم این مشکل رو خیلی از افراد داشته باشن)، ولی هیچ وقت ازش نترسیدم و همیشه یه جورایی مشتاق رفتن به دندونپزشکی هم بودم! خودم فکر می کنم دلیلش اینه که پزشکی که از بچگی پیشش می رفتم و هنوزم می رم،خیلی خوب بود و خدایی آمپول که می زد زیاد درد نداشت، همین امر باعث شده که هراسی نداشته باشم. خلاصه کلام اینکه بعد از یه ۷ یا ۸ سالی پام به دندونپزشکی باز شد. ۳ تا دندون پوسیده که در ظاهر هیچ مشکلی نداشتن فقط دو مرتبه در اثر خوردن شیرینیجات درد گرفت و تا دو روز درد می کرد و بعدشم چون مراعات کردم مشکلی نداشتم ولی دیدم دندون چیزی نیست که بشه به این راحتی بی خیالش شد چون خداییش از عصب کشی می ترسم! وقتی که عکسی رو که دکتر برام نوشته بود از دندونهام گرفتم و اون دید خودش کلی متعجب شد که این دندون های به ظاهر سالم از داخل عجب پوسیدگی  داره. بازم خدا رو شکر که به عصب نرسیده بود فعلاً دو تا شو درست کرد سومیش هم هفته ی دیگه. و نکته مهم اینکه این دندون های بیچاره من به خاطر عدم استفاده مداوم از نخ دندون به این روز در اومدن، با وجود اینکه مقیدم که هر شب و حتی خیلی از اوقات روزی دو یا سه بار هم مسواک بزنم ولی این نخ دندون مهمتر از مسواکه که من تنبلیم می شد ازش استفاده کنم! حالا دیگه تا عمر دارم نخ دندون رو فراموش نمی کنم چون دارم می بینم هر چی پول دارم باید بریزم تو جیب مبارک دندون پزشک!