زبل خان

زبل خان این جا، زبل خان اونجا، زبل خان همه جا!

آخ یادش بخیر، چه قدر این کارتونو دوست داشتم. چه قدر حال و هواش خوب بود. عاشقش بودم. کاش یه روز رو در سال اختصاص می دادن به اینکه کارتونهای دوره کودکی ما رو پخش می کردن. مطمئنم هر کدوم از اون برنامه ها برای ما یاد آور خاطره های زیادیه.

دوره ای که ما دبستان بودیم مدادهایی که تو بازار بود اغلب پارس مداد و ... بود و مثل حالا که رنگهای شاد و قشنگ نداشت که، بدنه مداد سیاه بود. یادمه همیشه ۳ یا ۴ سانتی متر از پایین مدادهای من خورده شده بود و رنگ نداشت! همیشه ام مامانم منو به خاطر اینکه ته مداد هام رو می خوردم دعوا می کرد. هر دفعه هم به من می گفت: آخه چرا ته مدادها رو می خوری؟! و من اصلاً یادم نمی یومد که کی خوردمش، برای همین هیچ وقت جوابی برای این سوال نداشتم!