احساس می کنم محبت کردن فراموشم شده! احساس می کنم مدتهاست به کسی محبت نکردم! به کسی نگفتم دوستت دارم! از این حس مدت هاست فاصله گرفتم، و کمبودش رو احساس می کنم!
چند روز پیش فکر می کردم به اینکه زندگی من تقسیم شده به مقاطع مختلف دو ساله! یعنی طی هر دو سال زندگی من وارد تغییرات جدیدی شدم، که اگه بخوام از دید مثبت به قضیه نگاه کنم باید بگم که اکثر این تغییرات مثبت بوده، پس من باز هم مثل همیشه امیدوارم که این تغییراتی که طی دو سال گذشته پیش اومد و سخت بود طی چند روز آینده که دوره دو ساله خودش رو تموم می کنه، به پایان برسه. انسان همیشه با امید زنده است.
احساس خوبی دارم وقتی می بینم امین یه نفر هستم و این قدر روم حساب می شه. احساسی که ۴ سال پیش داشتم، خیلی لذت بخشه.
دوستای پرانرژی واقعاْ نعمتن. امروز به اندازه مدتها که از ته دل نخندیده بودم، خندیدم. کلی کیف کردم. خدیا شکرت.
چشمهام امشب به اندازه ۲ سال زندگیم بارونی شد، همه اون چه رو که مدتها بود شده بود یه بغضه نترکیده برای یه دوست عزیز ندیده گفتم، گفتم و سبک شدم، گفتم و آرامش پیدا کردم. می دونم حل یه سری مسائل از اراده ما خارجه، ولی ما می تونیم باهاشون کنار بیایم و گاهی اوقات اگه بشه از کنارشون رد بشیم! گاهی اوقات زندگی برامون بیشتر از اونی که حقمون باشه سخت می گیره ولی این خودمون که می تونیم ظرفمون رو به اندازه اون سختی بزرگ کنیم و تو خودمون حلش کنیم.
دوست عزیزی که پای همه دردو دلم نشستی و می دونم که اینجا رو هم می خونی، ممنون بابت همه همدلیهات.
یکی از شبکه های اجتماعی که یه مدتیه رایج شده، فیس بوک هستش. خیلی سایت باحالیه. جدای از قسمت های مختلفی که داره، به نظر من مهمترین خوبیه که داره اینه که می تونیم دوستای قدیمیمون رو پیدا کنیم. من چند تا از دوستای دوران مختلف مدرسه ام از دبستان تا دانشگاه رو پیدا کردم! جالبه.